Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή!

...Αύγουστος 2007....Αύγουστος 2009...
Στο ίδιο έργο θεατές θα είμαστε τώρα και στα χρόνια που έρχονται.

Μόνο αν ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΜΥΑΛΑ
θα φτιάξουν τα πράγματα και θα σβήσουν οι φωτιές!
Οι μόνες φωτιές που πρέπει να βάλουμε είναι ΕΚΕΙ


Γιορτή

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
(απόσπασμα, Αγγελάκας)

Η έρημη χώρα

Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν
Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιε του ανθρώπου,
Να πεις, ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο
Μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,
Και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο,
Ξι ο γρύλος ανακούφιση
Κι η στεγνή πέτρα ήχο νερού. Μόνο
Έχει σκιά στον κόκκινο τούτο βράχο,
(Έλα κάτω από το ίσκιο του κόκκινου βράχου),
Και θα σου δείξω κάτι διαφορετικό
Κι από τον ίσκιο σου το πρωί που δρασκελάει ξοπίσω σου
Κι από τον ίσκιο σου το βράδυ που ορθώνεται να σ’ ανταμώσει
Μέσα σε μια φούχτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο. […] `

(απόσπαμα, Τόμας ΕΛΙΟΤ)